ریچارد تی لیدیکوت پدر گوهر شناسی مدرن

به گزارش سایت طلا گلدنیوز؛ریچارد تی لیدیکوت (Richard T. Liddicoat, Jr. (1918 –2002)) گوهرشناس برجسته و تاثیرگذار آمریکایی ، در طول زندگی خود جوایز و افتخارات زیادی کسب کرد، از جمله نام نوعی تورمالین به نام “لیدیکوتیت”. اما به گفته GIA یک افتخار بالاتر از همه است: “پدر گوهرشناسی مدرن”.

از سال 1940، مشارکت ریچارد تی لیدیکوت در آموزش گوهرشناسی، درجه بندی کیفیت الماس، شناسایی گوهر و تحقیقات گوهرشناسی و توسعه ابزار، باعث پیشرفت مطالعه گوهرشناسی در سراسر جهان شده است. به عنوان رئیس سابق GIA، رئیس هیئت مدیره آن و سردبیر ارشد فصلنامه Gems & Gemology به مدت پنج دهه، او تأثیر عمیقی بر صنعت گوهر و جواهرات داشته است.

لیدیکوت که مدت‌ها به دنبال استانداردهای استوار و ثابت برای توصیف کیفیت الماس پولیش خورده بود، معمار سیستم درجه‌بندی الماس GIA D تا Z بود. این سیستم در سال 1953 معرفی شد و محبوبیت آن در صنعت جهانی الماس زمینه را برای اولین گزارش درجه بندی الماس GIA که دو سال بعد منتشر شد، فراهم کرد.

لیدیکوت: از کودکی تا تدریس در GIA

پدر لیدیکوت که در مارس 1918 در میشیگان به دنیا آمد، استاد مهندسی در دانشگاه میشیگان بود. پدربزرگ او به عنوان معدنچی مس از کورنوال کار می کردند.

لیدیکوت که از کودکی تشویق به کشف جهان شده بود، به زمین شناسی علاقه مند شد. او مدرک لیسانس خود را در دانشگاه میشیگان در سال 1939 به پایان رساند و سپس مدرک کارشناسی ارشد خود را در کانی شناسی به پایان رساند.

جی. رابرت کرونینگشیلد (در مقابل تخته سیاه) و ریچارد تی لیدیکوت (ردیف عقب، سمت راست) پشت یک کلاس گوهرشناسی فوریه 1949 در دفتر GIA در نیویورک ایستاده اند.

پس از توصیه استادش در سال 1940، لیدیکوت دستیار مدیر آموزش و پرورش به مؤسسه گوهرشناسی آمریکا (GIA) در لس آنجلس پیوست. رابرت شیپلی تنها 9 سال قبل GIA را تأسیس کرده بود و با گسترش سریع آن، برای هدایت مسیر آموزشی خود به حمایت نیاز داشت.

پس از اینکه در مدت کوتاهی به سمت مدیر آموزش ارتقا یافت، لیدیکوت GIA را در سال 1942 ترک کرد تا در طول جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی ایالات متحده خدمت کند. پس از بازگشت، او دوباره به سمت خود در GIA منصوب شد و همچنین به عنوان مدیر تحقیقات منصوب شد.

 فردی که استاندارد درجه بندی الماس را ارائه کرد

در سال 1952، لیدیکوت به عنوان جانشین شیپلی انتخاب شد و سمت مدیر اجرایی GIA را پذیرفت. در طول این مدت، صنعت گوهر و جواهر با معضل استانداردسازی الماس های درجه بندی مواجه شد.

لیدیکوت با همکاری همکارانش در سراسر لس آنجلس و نیویورک، از جمله رابرت کرونینگشیلد، سیستم نمادین «4Cs» را توسعه داد که امروزه الماس‌ها را به طور معمول در سراسر جهان درجه‌بندی می‌کنند. در سال 1953، لیدیکوت سیستم درجه بندی الماس GIA را معرفی کرد . یک رویکرد عملی برای درجه بندی کیفیت الماس های صیقلی بی رنگ تا زرد روشن بر اساس چهار فاکتور 4CS یعنی رنگ، پاکی ، وزن و تراش.

یکی از ویژگی‌های اصلی، سیستم درجه‌بندی رنگ D تا Z برای الماس‌های بی‌رنگ تا زرد روشن بود که اکثریت قریب به اتفاق الماس‌هایی بودند که در این تجارت دیده می‌شوند.

ریچارد تی لیدیکوت جونیور سیستم نمادین “4CS” را توسعه داد که بر اساس آن الماس ها درجه بندی می شوند.

 پس از اصلاح سیستم، او در ایالات متحده سفر کرد و این سیستم درجه بندی جدید را به صنعت جواهرات گسترده تر آموزش داد. این سیستم جدید به فروشندگان و خرده فروشان الماس اجازه می داد تا با یکدیگر و مصرف کنندگان خود به یک زبان ارتباط برقرار کنند. این امر اختلافات را به حداقل می رساند و امکان طبقه بندی الماس ها را بر اساس استانداردی یکسان می داد.

از سال 1953، مدرسان GIA این سیستم درجه بندی را به صدها دانشجو آموزش دادند تا بتوانند الماس های خود را ارزیابی کنند. متعاقباً، بسیاری از این دانشجویان از GIA خواستند تا روشی را تنظیم کند که به موجب آن بتوانند برگه‌های درجه‌بندی خود و در نهایت خود الماس‌ها را برای ارزیابی مستقل ارسال کنند. و بنابراین، GIA اولین گزارش درجه بندی الماس GIA را در سال 1955 منتشر کرد. بدون این سیستم، ابتکاراتی مانند گزارش الماس راپاپورت امکان پذیر نخواهد بود.

سیستم درجه بندی مروارید

ریچارد لیدیکوت، که در سال 1946 آموزش استفاده از دیامولیت را نشان می دهد، به توسعه این ابزار در سال 1941 کمک کرد.

در دهه 1960، لیدیکوت بر آموزش برخی از بزرگترین تیم های خرده فروشی جواهرات آمریکا نظارت داشت. تقریباً در همان زمان، او برای جمع‌آوری اطلاعات و توسعه دوره‌ای در مورد مرواریدهای پرورشی به ژاپن سفر کرد، که همچنین منجر به توسعه اولین سیستم درجه‌بندی مروارید GIA شد. تلاش لیدیکوت در توسعه ارتباطات حیاتی در ژاپن منجر به ارائه دوره های GIA به ژاپنی – اولین زبان غیر از انگلیسی – شد.

توسعه و آموزش گوهر شناسی در جهان

در طول ریاست لیدیکوت در GIA تعداد دانشجویان بین المللی تحت رهبری وی در ایالات متحده آمریکا افزایش یافت. در سال 1970، مجموعه‌ای از کلاس‌های آموزشی ترویجی را در اسرائیل راه‌اندازی کرد که توسط گلن نورد تدریس می‌شد و اولین فعالیت جهانی GIA بود.  سال بعد، کنزو یاماموتو و یوشیکو دوی شروع به تدریس کلاس های GIA در ژاپن کردند (از آن زمان، نزدیک به 3000 گوهرشناس فارغ التحصیل در شعبه ژاپنی GIA آموزش دیده اند). از همان ابتدا، GIA 13 مدرسه در 14 کشور تاسیس کرده است.

لیدیکوت همچنین از حامیان مشتاق نوآوری در عرصه فناوری بود. او در زمان خود به توسعه ابزار گوهرشناسی کمک کرد. اینها شامل دیامولیت، اسکوپ تناسب و طیف‌سنجی منشوری است. 

میراثی برای آیندگان

حمایت مستمر او از صنعت سنگ‌های قیمتی و جواهرات با حضور منظم در کنفرانس‌های انجمن جواهر آمریکا، کنفرانس‌های بین‌المللی گوهرشناسی و کنفرانس‌های بین‌المللی کیمبرلیت مشهود بود. لیدیکوت با احساس نیاز به گروهی از دانشمندان که روی بسیاری از چالش‌های فنی در حال ظهور در گوهرشناسی تمرکز کنند، به طور رسمی بخش تحقیقات GIA فعلی را در سال 1976 تأسیس کرد.

لیدیکوت که اعتقاد راسخ به گسترش دانش داشت و کتابخانه گوهرشناسی GIA را گسترش داد که اکنون به نام Richard T. Liddicoat Gemological شناخته می شود. امروزه کتابخانه لیدیکوت بزرگترین کتابخانه گوهرشناسی و جواهرات در جهان است. تقریباً 9000 فوت مربع (840 متر مربع) بیش از 30000 جلد و مجلات و همچنین مجموعه گسترده ای از عکس ها، نوارهای ویدیویی و سایر منابع رسانه ای را در خود جای داده است.

وی سه کتاب ارزشمند را منتشر کرد:

اولین ویرایش کتاب شناسایی گوهر ریچارد لیدیکوت، که در سال 1947 منتشر شد، آزمایش‌های «ساده و اغلب قطعی» را برای شناسایی جواهرات ارائه کرد. اکنون در چاپ دوازدهم (چاپ چهارم)، یکی از پرخواننده ترین کتاب های درسی گوهرشناسی است.

در حین تدریس گوهرشناسی و توسعه دوره‌های آموزشی، لیدیکوت همچنین روی تولید کتاب “راهنمای شناسایی گوهر”، اولین کتاب در نوع خود که برای کمک به دانش‌آموزان در طول تحصیل و کمک به گوهرشناسان طراحی شده است، کار کرد. “دیکشنری الماس” که برای اولین بار در سال 1960 منتشر شد و اکنون در ویرایش سوم آن (1993) مرجع استانداردی برای اصطلاحات الماس ارائه می کند. “کتابچه راهنمای جواهر فروشان”، یک راهنمای مرجع مفید برای گوهرشناسی و جواهرات برای جواهرساز کار، اولین بار در سال 1964 منتشر شد و اکنون در ویرایش سوم آن (1989) است.

کتابخانه و مرکز اطلاعات این اطمینان حاصل کرد که در سطح جهانی قابل دسترسی است. موزه ملی تاریخ طبیعی در واشنگتن دی سی به افتخار فداکاری 40 ساله او برای خدمت به صنایع گوهرشناسی و جواهرات، نوعی از تورمالین را در سال 1977 به نام لیدیکوت به نام لیدیکوتیت Liddicoatite نامگذاری کرد.

ریچارد تی لیدیکوت پس از 60 سال تدریس، نوآوری و فداکاری در حالی که هنوز در هیئت مدیره GIA خدمت می کرد، در سال 2002 درگذشت.

او میراث قابل توجهی را پشت سر خود به جا گذاشت که با کمک ها و بینش قابل توجه برجسته شد و صنعت گوهرشناسی را برای همیشه تغییر داد.

وبسایت سنگ شناس