حواسمان به رقبای بازنده باشد
نزاع‌های شخصی و منافع، مانع اصلی کنار رفتن بازندگان در لحظات حساس سبقت‌گیری است.
به گزارش سایت اخبار طلا و جواهر گلدنیوز؛پژوهش جدیدی توسط هنینگ پیزونکا، استاد مدیریت مدرسه وارتون، که بر تحلیل نزدیک به یک دهه از مسابقات فرمول یک و بیش از ۷,۰۰۰ دور مسابقه تمرکز دارد، دلایل امتناع برخی رقبا از پذیرش شکست را آشکار ساخته است.
این تحقیق که در مجله «علوم سازمانی» منتشر شده، نشان می‌دهد که در رقابت‌های شدید، به‌ویژه آنهایی که خصومت‌های شخصی در جریان است، رانندگان کندتر عمداً راه را برای سبقت‌گیری خودروهای سریع‌تر باز نمی‌کنند. این رفتار فراتر از پیست مسابقه، ریشه در «رقابت میان رانندگان» و «منافع شخصی» داشته و در حوزه‌های تجارت و سیاست نیز به چالش کشیدن نظم بازی منجر می‌شود.
رقابت طولانی‌مدت، عامل مقاومت در برابر شکست
پژوهش پیزونکا به‌طور بنیادی این باور قدیمی را به چالش می‌کشد که رقبای با رتبه پایین‌تر به‌طور خودکار در برابر برندگان کنار می‌روند. به گفته پیزونکا، مسأله اصلی، ماهیت خود «رقابت» است. هنگامی که رقابت‌ها به نزاع‌های طولانی‌مدت و شخصی تبدیل می‌شوند، کنار رفتن به معنای پذیرش شکست در آن مبارزه خاص تعبیر می‌شود: «وقتی رقابت طولانی‌تر می‌شود، واقعاً نمی‌خواهید تسلیم شوید… کنار رفتن یعنی آن شخص برنده است و من بازنده‌ام.»
این پژوهش نشان می‌دهد که رانندگانی که سابقه درگیری‌های تنگاتنگ دارند، در لحظات سبقت‌گیری بسیار کمتر به حریف خود راه می‌دهند. به عنوان مثال، تنش‌های ادامه‌دار میان مکس ورشتپن و جورج راسل در سال ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ مصداق این رقابت‌های شخصی است که آتش آن به پیست مسابقه سرایت می‌کند.
منافع آنلاین و استراتژی‌های پشت پرده
علاوه بر کینه‌های شخصی، منافع خارج از پیست نیز در این عدم همکاری نقش دارند. پیزونکا فعالیت آنلاین رانندگان را نیز مورد بررسی قرار داد و دریافت که رقابت برای جلب توجه رسانه‌ها و مخاطبان آنلاین، انگیزه‌ای مضاعف برای مقاومت در برابر سبقت‌گیری ایجاد می‌کند.
همچنین، رانندگان ممکن است از مانع شدن برای یک رقیب خاص استفاده کنند تا معادلات را برای حریف اصلی خود به هم بزنند یا به تیم هم‌تیمی خود کمک کنند؛ آنها با کند کردن خودروی سریع‌تر، به طور استراتژیک فرصت برتری را برای هم‌تیمی فراهم می‌آورند. این الگو دقیقاً در سیاست (چالش قانونی مدیر اجرایی شکست‌خورده) و تجارت (مدیر ارتقانیافته‌ای که از سوی رقیب داخلی تضعیف می‌شود) قابل مشاهده است.
چالش مدیران: حفظ نظم بازی در برابر بازنده ناراضی
یافته‌های پیزونکا یک واقعیت حیاتی را برای مدیران آشکار می‌سازد: رقابت با عبور از خط پایان متوقف نمی‌شود و بازنده ناراضی ممکن است بازی را از مسیر قانونی خارج کند.
وظیفه مدیران در این شرایط، شبیه به «طراحان مسابقات» است. آنها باید اطمینان حاصل کنند که با وجود رقابت‌های شدید و نزاع‌های شخصی، بازی همچنان در جریان است و همکاری با نیروی کار متوقف نمی‌شود. در حالی که مقامات پیست (مانند جریمه‌ها) در فرمول یک می‌توانند مداخله کنند، در محیط کسب و کار، این رفتارها اغلب مخفیانه بوده و آسیب بیشتری به همراه دارند.
پیزونکا تأکید می‌کند که مدیریت رقابت مستلزم پذیرش این است که بازنده ناراضی ممکن است شکست را نپذیرد. مدیران موفق باید با برنده همکاری کنند تا پیروزی با وقار صورت گیرد و همزمان به بازنده اطمینان دهند که پایان یک دور مسابقه، آغازگر مسابقه بعدی است.
منبع: برگرفته از تحلیل مدرسه وارتون (مترجم: فاطمه زارع‌پور نبیل)
انتهای پیام/
