طلای ارومیه ، در انتظار مجوزهای صادراتی

به گزارش گلدنیوز : عارف احمدی 12 سال است که در حوزه تولید تجربه دارد و به خاطر علاقه ای که به این حوزه داشت، سختی ها را هم تحمل کرد. او می گوید طلا فروشی شغلی سهل تر و با درآمدی بیشتر است ولی تولید برای او زیبایی هایی خاص دارد. چند نفر دیگر را هم به صورت مستقیم همراه خود به عرصه تولید وارد و برای همشهریانِ خود اشتغال زایی کرده است. وی از طلای ارومیه به عنوان ظرفیت صادراتی هم یاد میکند.

احمدی یک تولیدکننده است او معتقد است زمانی که کار را شروع کرده ، نیاز به سرمایه ای هنگفت نبود و از دیگر سو قیمت طلا تا این حد بالا نرفته بود. در نتیجه چرخ تولید به راحتی گردش می کرد و با سرمایه ای معادل 500 گرم طلای مصرفی و ابزارآلاتِ درجه یک مسیرِ تولید در صنف طلا آغاز می شد.

احمدی حجم گردش طلا در شرایط فعلی را کمتر از گذشته تخمین می زند و می گوید: شاید سرمایه نسبت به 10 سال پیش فزونی گرفته باشد ولی درآمدِ خالص مشابه یک دهه گذشته است.

او نسبت به گردشِ کند طلای مصرفی در سال ابراز تاسف می کند و معتقد است هرچه قیمت طلا کمتر شود، قدرت خرید مردم بالا تر می شود و سودِ نهایی، عایدِ تولید کننده و فروشنده ها می شود.

در این میان هرچه سرمایه‌ی در اختیارِ تولیدکننده بیشتر باشد، کارهای حجیم تری تولید کرده و کمتر سراغِ سفارش گیری می رود و کار نهایی را به صورت عمده در اختیارِ بنکداران یا کیفی ها می گذارد.

بازاریابی از زبان یک تولید کننده

احمدی روش بازاریابی را هم اینگونه تعریف می کند که پیش از ارائه کار به بازار، یکی دو نمونه را در اختیار مشتری می گذارند تا سلیقه و مذاقِ مشتریان نسبت به تولیداتِ جدید کشف شود و سپس کار به سمت تولید انبوه و حجیم می رود. در غیر این صورت، چیزی جز ورشکستگی عایدِ تولید کننده نمی شود.

این تولیدکننده طلای ارومیه با مشکلاتی آزار دهنده رو به رو است که با خبرنگار "گلدنیوز" مطرح می کند: طلای متفرقه یا شکسته یکی از معضلاتِ تولید کننده هاست. دیگری قاچاق طلاست؛ خاصه اینکه ارومیه به ترکیه نزدیک است و شاهدِ ورودِ کارهای ترک هستیم. در نتیجه مجبوریم با اجرت های کمتر دست به تولید بزنیم تا قادر به رقابت باشیم.

واردات این مصنوعات ممنوع است ولی متاسفانه انجام می گیرد. مواد اولیه به سختی به دست ما می رسد؛ مثلا برخی انگشترها رنگ های مختلفی از طلا را درون خود دارد که نیازمند، طلای 995 به بالاست. تولیدکننده باید طلای خالص را عیارسنجی کند و سپس به بازار عرضه نماید ولی در به دست آوردنِ طلای خالص با مشکل رو به رو هستیم.

قطب تولید طلا،استان آذربایجان غربی

احمدی که آذربایجان غربی را قطب تولید طلا در کشور می داند ابزار تاسف می کند که تاکنون طلای معدنی را از نزدیک ندیده است و تاکید دارد: ما برای تولید کردنِ یک قطعه ناچیز مجبور با خرید شمش با قیمت های بسیار بالا هستیم.

شمش در حد ناچیز در اختیارِ ماست و نمی توانیم کاری را با آن تولید کنیم.

او می گوید: یکسری تجهیزات و وسایل در کشور تولید نمی شود و نیازمندِ واردات است. مسئولان سازمان صنایع دستی و میراث فرهنگی باید کمک کنند تا این تجهیزات ثبت سفارش شود و بارها در جلسات این نکات را گوشزد کرده ایم ولی بعد از آن حتی یک تماس با ما نگرفتند.

احمدی در مصاحبه با خبرنگار "گلدنیوز" معتقد است در صورت تامین مواد اولیه و تجهیزات، قادر است تا 30 نفر کارگر را در کارگاه خود مشغول به کار کند.او از صنعت رو به رشد طلای ارومیه به شرط حمایت مسولان میگوید.

او که در رشته ریخته گری فعالیت دارد، می گوید موم و قلم ریخته گری باید از انواع وارداتی باشد چراکه تجهیزات با کیفیت داخلی یافت نمی شود. اگر این اتفاق بیفتد تعداد نفراتِ مشغول در این واحد فزونی می گیرد و جوانانِ بیشتری در شهر ارومیه مشغول به کار خواهند شد.

می گوید مسئولان اتحادیه ارومیه بسیار فعال هستند ولی از میانِ واحدهای تولید طلای ارومیه، فردی را برای مدیریت کلان در اتحادیه انتخاب نمی کنند. همین امر موجب می شود نیازها و مطالباتِ صنف تولید کننده کمتر دیده شود.

گلایه از معاملات طلای دست دوم

احمدی نسبت به خرید و فروش چند باره طلای دست دوم گلایه دارد و این را جدا از حقِ تولید کننده می داند و می گوید: صنفِ طلاوجواهر در دستِ زرگران است و ما نمی توانیم [این مطالبه را اجرایی کنیم]. ما نفوذی در اتحادیه نداریم تا کارهای [مطابق نظر خود را انجام دهیم].

این تولیدکننده از دیگر سو موضوع صادرات را مطرح می کند و تاکید دارد: ما به مرز نزدیک هستیم و بسیاری افراد را در آن سوی مرز می شناسیم. بسیاری از این دوستان هم صنف ما هستند که به راحتی می توانیم [در حوزه رونق صادرات با این دوستان همکاری کنیم].

احمدی از لزوم برداشتن موانع و ارائه تسهیلات سخن می گوید که در صورت اجرایی شدنِ آن، صادرات به عراق و آذربایجان را میسر می سازد.

شخصا از کشور افغانستان سفارش داشتم؛ کارهایی که منحصرا در کارگاه ما تولید می شد و پس از رسیدنِ به تهران از سیستان و بلوچستان سر درآورد و در نهایت موجب ثبت سفارش از سوی افغان ها شد. در این میان احساس کردم این کار به خطر می افتد و بنابراین قرارداد را امضا نکردم.

احمدی تردد طلا را در چنین فواصلی یکی از معضلات می داند و می گوید: برای این کار باید ودیعه ای در بانک بگذاریم که این کار شخصا برای کارگاه ها مشکل است. چنین موانعی باید برداشته شود تا امر صادرات سهل و ساده گردد.

انتهای پیام/