هر فیلمی را نبینید

به گزارش سایت طلا گلدنیوز؛ ژولیت بینوش، بازیگر مشهور فرانسوی که جایزه اسکار را نیز در کارنامه حرفه‌ای خود دارد، در اولین سال فعالیتش به عنوان رئیس آکادمی فیلم اروپا، با خبرنگار یورونیوز درباره سینما و تجربه‌هایش گفتگو کرده است.

او اولین بازیگری است که تاکنون توانسته هر سه جایزه ارزشمند اروپا در صنعت فیلم را صاحب شود؛ خرس طلایی برلین برای فیلم «بیمار انگلیسی»، نخل طلایی کن برای فیلم «کپی برابر اصل» و جایزه ونیز برای فیلم «سه رنگ: آبی».

ژولیت بینوش در سال ۲۰۲۴ میلادی رئیس جدید آکادمی فیلم اروپا شد و به این ترتیب فصل جدیدی در زندگی حرفه‌ایش آغاز شد. اما قرار نیست کار در این شغل مانع از ادامه فعالیت‌های هنری‌اش شود و به همین دلیل او امسال بار دیگر با رالف فاینز در فیلم «بازگشت» به کارگردانی اوبرتو پازولینی ایفای نقش می‌کند که برداشت جدیدی از «اودیسه» اثر کلاسیک هومر است.

خبرنگار یورونیوز با خانم بینوش درباره نقش جدیدش، وضعیت سینمای اروپا و قدرتی که فیلم‌ها همچنان روی مخاطبان دارند، گفتگو کرده است.

یورونیوز: انتصابتان در مقام رئیس آکادمی فیلم اروپا را تبریک می‌گویم، بویژه با توجه به پیشینیۀ برجسته شما. این مقام برای شما چه معنایی دارد و قصد دارید چه تاثیری بر فعالیت‌های این آکادمی داشته باشید؟

ژولیت بینوش: «بسیار هیجان‌زده هستم که بخشی از این گروه و از افرادی هستم که در راه حفظ و گسترش هنر سینما مبارزه می‌کنند. این آکادمی در سال ۱۹۸۹ میلادی با فروپاشی دیوار برلین آغاز به کار کرد. هدف از این کار متحد کردن شرق و غرب اروپا بود و به همین دلیل نیز کار آکادمی گسترش یافت و اکنون کشورهای مختلفی از ترکیه گرفته تا اوکراین، روسیه و حتی سرزمین‌های فلسطینی بخشی از آن هستند. بنابراین مسئولیت مهمی است زیرا به معنای گسترش یک اروپای فرهنگی است و ما در تلاش هستیم تا امکانات را برای فیلمسازان جوان افزایش دهیم.»

یورونیوز: آگنیشکا هالند، سلف شما دلیل ترک این پست را، تمایلش به تمرکز بیشتر بر فیلمسازی اعلام کرد. آیا پذیرش این موقعیت توسط شما، به این معنی است که برای مدتی تولید آثار هنری‌تان را متوقف خواهید کرد؟

ژولیت بینوش: «نه، می‌خواهم همه کارهایم را ادامه دهم! می‌دانید، در این آکادمی یک هیأت مدیره وجود دارد که درباره فیلم‌هایی که قرار است اعضای آکادمی به آنها رأی دهند، تصمیم گیری می‌کند و من بخشی از این هیأت مدیره نیستم. این کار نیازمند صرف وقت زیادی است زیرا شما باید فیلم‌های زیادی را تماشا کنید. من فقط باید روی سخنرانی‌ها و نطق مراسم ویژه جایزه یک عمر دستاورد کار کنم. البته کارهای دیگری نیز وجود دارد و من قبلا درباره ایده‌هایم برای این آکادمی صحبت کرده‌ام و آنها کاملاً در این باره دیدگاه بازی دارند. بنابراین، بعضی چیزها کمی تغییر می‌کنند و قرار است یک رنگ و بوی فرانسوی به آن اضافه کنیم.»

یورونیوز: برخی از تولیدات اروپایی امسال فوق‌العاده متنوع بودند؛ از جمله فیلم‌های امیلیا پرز، دانه انجیر معابد، اتاق کناری. آنها هم فیلم‌های بسیار سرگرم کننده‌ای بودند و هم از نظر سیاسی و اجتماعی بسیار قابل تأمل. آگنیشکا هالند سال گذشته می‌گفت که ضروری است فیلمسازان در این عصر و زمانه، مواضع روشن‌تری اتخاذ کنند. نظر شما در این باره چیست؟

ژولیت بینوش: «حق با اوست. اروپا دارای جوامع مردمی بسیار متنوع، زبان‌های مختلف و دیدگاه‌های متفاوتی است. ما باید به این تنوع توجه داشته باشیم و حرف آنها را بیان کنیم. در گذشته جنگ‌های زیادی روی داده که ما باید روایتگر آنها باشیم. هنوز هم جنگ‌های زیادی در جریان است که باید آن داستان‌ها را بشنویم و به تصویر بکشیم؛ مخصوصا برای اینکه قربانیان فراموش نشوند. فکر می‌کنم این بخشی از تعهد فیلم سازی در اروپاست که برای ایده‌ها مبارزه کنیم و تفاوت‌هایمان را دوست داشته باشیم.»

یورونیوز: امسال فیلمی به نام «ماده» اثر کورالی فارژا اکران می شود که به چگونگی نگاه و رفتار با زنان در سینما پرداخته است. این فیلم من را به یاد اظهارنظر لئا سیدو (بازیگر فرانسوی) در این باره انداخت که حضور مقابل دوربین به عنوان بازیگر در اروپا آسانتر از هالیوود است. با توجه به اینکه شغل شما باعث شده که شما در اروپا و ایالات متحده فعالیت کنید، آیا با این حرف موافقید؟ آیا بازیگر بودن در اروپا در مقایسه با هالیوود آسان‌تر است؟

ژولیت بینوش: «من اینگونه فکر می‌کنم که دارم با یک کارگردان فیلم می‌سازم و نه یک سیستم. البته می‌توانم برخی از خطراتِ در یک سیستم بودن را احساس کنم و گاهی اوقات وقتی در آمریکا مشغول فیلمسازی هستم، چنین چیزی را احساس کردم. زیرا آنها می‌خواهند فیلمی را بسازند که به تأیید استودیو برسد و در مورد سریال ها این حس بسیار بیشتر است. اما من با هنرمندان کار کردم، چه آمریکایی و چه هنرمندان دیگر. هر فیلم متفاوت است و شاید به این دلیل که من اکنون پیرتر هستم، احترام بیشتری دارم.

در دهه ۸۰، شرایط متفاوت بود و باید به نوعی مبارزه می‌کردیم اما امروزه آگاهی بیشتری درباره مثلا صحنه‌های برهنه‌ای که در یک فیلم اتفاق می‌افتد، وجود دارد. شما باید از شهود خود نیز به عنوان یک بازیگر استفاده کنید و باید بتوانید بگویید «نه» یا «بله» یا اینکه تحت شرایطی موافق هستید. ما باید در مورد وجود خودمان و زندگی خودمان صحبت کنیم. ما نمی‌توانیم فقط فیلم‌ها را با سرهایمان بسازیم؛ بدن ما نیز بخش جدایی‌ناپذیر از داستان‌هایی است که باید بگوییم. اما هر فیلم و هر تجربه متفاوت است.»

یورونیوز: شما اشاره کردید که امروز آگاهی بیشتری وجود دارد و تغییرات زیادی در این صنعت بوجود آمده است. با این حال هنوز هم گزارش‌ها از جمله در چهارچوب جنبش #MeToo نشان می‌دهد که روند آگاه سازی‌ها کند و در اروپا نسبت به ایالات متحده کندتر است. به نظر شما این روند تکاملی در مسیر درستی پیش می‌رود؟

ژولیت بینوش: «پیشرفت‌های زیادی وجود داشته است. بسیاری از زنان و حتی مردان در این باره صحبت می‌کنند. فکر می‌کنم باید بیشتر در این باره صحبت شود. مردان جوانی هم هستند که دوران سختی را روی صحنه گذرانده‌اند و هرگز آن را بیان نکردند. با این وجود در چند سال گذشته شاهد تغییرات بزرگی بودم. موج بزرگی از صحبت کردن‌ها وجود داشته است. به عنوان مثال، اکنون در مجلس ملی فرانسه پرونده‌های زیادی در همین موضوع در دست بررسی است. از من نیز برای اظهارنظر دعوت شده است. من نمی‌خواستم بروم، اما آنها از من خواستند و اکنون می‌روم.»

یورونیوز: چرا نمي‌خواستید بروید؟

ژولیت بینوش: «زیرا شما نمی‌خواهید موضوع بحث‌های عمومی در چنین موضوعاتی باشید. من این را درک می‌کنم که آنها می‌خواهند حقایق را گوش دهند و درک کنند و سعی می‌کنند بفهمند چه کاری باید انجام شود؛ اما این کار بسیار سختی است زیرا در فعالیتهای هنری، بحث اعتماد بسیار مهم است. موضوع اعتماد میان کارگردان و بازیگران بسیار پیچیده است.»

یورونیوز: اخیراً مطلبی درباره رویاهایتان برای سینما گفتید که من را تحت تاثیر قرار داد. شما گفتید که می‌خواهید از طریق سینما، جامعه را دوباره انسانی کنید. آیا می‌توانید در این باره توضیح دهید؟

ژولیت بینوش: «من فکر می‌کنم هر نوع هنری می‌تواند بر زندگی شخصی افراد تاثیر بگذارد و خیلی چیزها را زیر سؤال ببرد. این یک ضرورت و نوعی هدیه است. بنابراین، وقتی یک فیلم را تماشا می‌کنید یعنی از لحاظ ذهنی و روحی درگیر شدید. کلمات با شما خواهند ماند، برخی احساسات با شما باقی خواهند ماند و روشن کننده خواهند بود. همین چیزها می‌تواند زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. شاید تاثیر بزرگی نباشد اما قطعاً می‌تواند کاری انجام دهد. به همین دلیل انتخاب فیلم بسیار مهم است. نروید و هر فیلمی را نبینید. شما واقعاً باید فیلمی را انتخاب کنید که فکر می‌کنید چیزی برای گفتن دارد؛ فیلمی که چیزی را در شما تغییر می دهد.»

یورونیوز: این یک یادآوری ارزشمند است، زیرا هر هفته فیلم های زیادی منتشر می‌شوند...

ژولیت بینوش: «بله، می‌خواهم خاطره‌ای را برایت بگویم؛ من دیروز در نیویورک بودم و ما در حال معرفی فیلم «باز گشت» بودیم. یک خانم در پایان اکران فیلم من گفت: «شما نمی دانید بعد از دیدن فیلم "آسیب" چگونه تغییر کردم.» گفتم: «آسیب» اثر لویی مال؟ من در آن فیلم بازی کردم. او گفت: "فیلم بسیار شوکه‌کننده‌ای بود. زندگی من را کاملا تغییر داد و من هرگز بعد از دیدن این فیلم مانند گذشته زندگی نکردم." من همین مطلب را درباره فیلم "سه رنگ: آبی" و در مورد فیلم‌های دیگری که در آن حضور داشتم نیز شنیده بودم.

فکر می‌کنم به عنوان یک هنرمند، اگر بتوانید حتی روی یک نفر تاثیر بگذارید، کار ارزشمندی انجام دادید. من واقعا به این موضوع باور دارم. برای من کافی نيست که بروم و فیلمی را ببینم بلکه می‌خواهم دستاوردی برای زندگی‌ام داشته باشم تا زندگی متفاوتی داشته باشم. سینما همین است. سینما تنها بهانه‌ای برای سرگرمی نیست. انتظار ندارم که قطعا چیزی را در زندگی من وارد کند یا به چیزی پایان دهد؛ اما می‌خواهم تاثیری داشته باشد، چیزی که مایل باشید آن را با دیگران به اشتراک بگذارید.

فیلم ها زمانی واقعاً معنادار هستند که بتوانند ارتباطی با خانواده شما، شریک زندگی یا دوستانتان برقرار کنند.»

یورونیوز فارسی